ويولن در اصل سازى شرقى است كه بعد از جنگ‌هاى صليبى به اروپا راه يافت. اين ساز جنسش از چوب است و وزن سبك و انداه‌اى كوچك دارد. ويولن داراى بدنه، دسته و سر است. پيدايش ويولن در اروپا و به قرن 9 ميلادي باز مي‌گردد. بسياري معتقدند كه ويولن نمونه تكميل شده ساز رباب است. رباب سازي است كه بعدها وقتي به اروپا آورده شد و تغييراتي در آن بوجود آمد به نام ربك در اروپا شهرت يافت. برخي بر اين باورند كه ساز ويولن متعلق به يك امپراطوري در هند در 5000 سال قبل از ميلاد بوده‌است و برخي ديگر ريشه آن را در افريقا و حتي كشورهاي عربي مي‌دانند. ويولن در زمان نواختن معمولاً روي شانه چپ قرار مي‌گيرد و با آرشه كه در دست راست نوازنده‌است نواخته مي‌شود. كوك سيم‌هاي ويولن از زير به بم به ترتيب عبارتند از: مي‌ (سيم اول)، لا (سيم دوم)، ر (سيم سوم)، سل (سيم چهارم). به طور كلي ويولن در هنگام نواخته شدن با 3 نقطه چانه، شانه و دست چپ در تماس است و هر يك از اين نقاط بخشي از بار دست گرفتن ساز را به دوش مي‌كشند.