پيانو يك ابزار موسيقي صوتي (آكوستيك) است . كه توسط بارتولومئو كريستوفوري در سال 1700 ميلادي اختراع شد (سال دقيق نامعلوم است) كه در آن سيم ها به وسيله چكش مورد اصابت قرار مي گيرند.اين ساز توسط يك كيبورد (صفحه كليد ) نواخته مي شودبه اين صورت كه نوازنده با انگشتان يا انگشت شصت هر دو دستكليد ها را مي فشارد تا چكش ها به سيم ها ضربه بزنند و ملودي نواخته شود.كلمه ي پيانو مخفف كلمه ي ايتاليايي فورته پيانو هستش كهمدل هاي اوليه پيانو در سال 1700 با اين نام شناخته شده بودند.كلمه ي پيانو به معناي نرم و كلمه ي فورته به معناي بلند است.ميزان صداي توليد شده از اين ساز بستگي به ميزان فشار انگشت پيانيست بر كليد ، دارد:هرچه سرعت فشار بر كليد بيشتر باشد، فشار چكش نيز بيشتر مي شودو صداي آهنگ توليد شده بالاتر خواهد بود.پيانو در نقطه ي مقابل هارپيسكورد قرار دارد ، زيرا حجم صداي توليدي در هارپيسكورد بر خلاف پيانو ، متغير نيست و حجم صداي توليدي آن محدود و ثابت است. اولين فورته پيانو ها در دهه 1700 ، صداي آرام تر و محدوده ديناميكي كوچك تري داشتند. پيانو آكوستيك معمولا داراي يك محافظ چوبي دور كيبورد و سيم هاي فلزي است. فشار دادن يك يا چند كليد روي كيبورد باعث مي شود كه چكش به سيم ها ضربه بزند. چكش بعد از ضربه به سيم به جاي اول خود بازمي گردد. و سيم ها همچنان در فركانس رزونانس خود ارتعاش مي كنند. اين ارتعاشات از طريق پل به ساند بورد منتقل مي شود كه انرژي آكوستيك را تقويت مي كند . هنگامي كه كليد رها مي شود، دمپر ارتعاش سيم ها را متوقف مي كند و صدا را خاتمه مي دهد يا به اصطلاح خفه مي كند. حتي با برداشتن انگشتان دست از روي كليد ، نت ها مي توانند با استفاده از پدال نگه داشته شوند .